تناسب مدرک تحصیلی با پست مدیریتی

تصویرنوشتی مفید در حوزۀ مدیریت سرمایه انسانی

دانشجوی همیشگی مدیریت ©

آموزش بازاریابی با 300هزار تومان هدیه

عادت ندارم که از افراد یا مجموعه‌ها بد بگویم و در عین حال معتقدم: مشک آن است که خود ببوید، نه آنکه عطار بگوید.

یکی از مشکلات بزرگ مدیریت و تصمیم‌گیری‌های سازمان‌های ایرانی(به ویژه شرکت‌های بخش خصوصی)، کمک گرفتن از افرادی است که نه تخصص لازم را دارند و نه تعهد.

این تصویر، مشت نمونۀ خروار است در این آشفته بازاری که دانش و علم واقعی، گوهری کمیاب شده است.

دانشجوی همیشگی مدیریت ©

تخصص گرایی در سازمان ایرانی

خیلی از شرکت‌ها و سازمان‌ها در کشور ما هر پارامتری را معیار جذب، پرداختِ حقوق و ارتقا قرار می‌دهند به جز تخصص و دانش. در واقع علم و دانش تخصصی پرسنل در خیلی از مجموعه‌های ایرانی معیارِ آخر و یا یکی‌مانده به آخر است!

این آسیب تنها به مجموعه‌ها و سازمان‌های دولتی ما اختصاص ندارد، بلکه در شرکت‌ها و سازمان‌های خصوصی ما(اعم از شرکت‌های برند ایرانی و یا شرکت‌های غیربرند) هم به چشم می‌خورد.

"مدیریت پاچه خواری" یا "پاچه خواری سازمانی"

در این نوع مدیریت لازم نیست هیچ کار خاصی انجام دهید. فقط کافیست روزی چندبار به رئیس خود سر بزنید؛ روزی ده‌بار به او تلفن و عرض ارادت و خاکساری نمایید؛ به ناهار دعوتش کنید؛ اگر اهلش بود، برایش ایمیل و پیامک‌های +18 بفرستید!

اگر هم اهلش نبود، نگران نباشید! با هزینۀ خودتان وی را به مشهد بفرستید و گزارش دقیقی از همۀ احوالات پرسنل تهیه و به ایشان ارائه کنید.

با این کارها تا پیدا شدن رقیب جدی در "پاچه خواری سازمانی" شما مدیر خواهید بود.

دانشجوی همیشگی مدیریت ©