آموزش بازاریابی با 300هزار تومان هدیه

عادت ندارم که از افراد یا مجموعه‌ها بد بگویم و در عین حال معتقدم: مشک آن است که خود ببوید، نه آنکه عطار بگوید.

یکی از مشکلات بزرگ مدیریت و تصمیم‌گیری‌های سازمان‌های ایرانی(به ویژه شرکت‌های بخش خصوصی)، کمک گرفتن از افرادی است که نه تخصص لازم را دارند و نه تعهد.

این تصویر، مشت نمونۀ خروار است در این آشفته بازاری که دانش و علم واقعی، گوهری کمیاب شده است.

دانشجوی همیشگی مدیریت ©

اعتبار مدرک MBA و DBA در مدیریت ایران

اعتراف می‌کنم تاکنون چندین بار هوس کرده‌ام که مدرک دورۀ DBA را هم بگیرم، اما دو مسأله باعث شد که هر بار منصرف شوم:

اول اینکه در زندگی هزینه‌های واجب‌تری را دارم که ابتدا باید به آنان بپردازم؛

دوم این مسأله که فکر می‌کنم جدای پولی که از جیبم می‌رود، بابت وقت و عمرم چه چیزی به دست می‌آورم؟

یک مدرک کاغذی و یا تخصص؟

یک عنوان یا یک مهارت؟

در کم‌اعتباری و بی‌اعتباری بسیاری از مدارک MBA و DBA در ایران(به خصوص از سال1396 تاکنون) همین بس که دیگر نه از آن آموزش‌های تخصصی و "دانشجو بودن به معنای واقعی" خبری هست و نه تضمینی برای بهبود و یا حتی بقای وضعیت شغلی.

اگر مهر وزارت علوم هم پای این مدارک باشد، جای تخصص، مهارت و تجربه را نمی‌گیرد!

دانشجوی همیشگی مدیریت ©

تخصص گرایی در سازمان ایرانی

خیلی از شرکت‌ها و سازمان‌ها در کشور ما هر پارامتری را معیار جذب، پرداختِ حقوق و ارتقا قرار می‌دهند به جز تخصص و دانش. در واقع علم و دانش تخصصی پرسنل در خیلی از مجموعه‌های ایرانی معیارِ آخر و یا یکی‌مانده به آخر است!

این آسیب تنها به مجموعه‌ها و سازمان‌های دولتی ما اختصاص ندارد، بلکه در شرکت‌ها و سازمان‌های خصوصی ما(اعم از شرکت‌های برند ایرانی و یا شرکت‌های غیربرند) هم به چشم می‌خورد.

"مدیریت پاچه خواری" یا "پاچه خواری سازمانی"

در این نوع مدیریت لازم نیست هیچ کار خاصی انجام دهید. فقط کافیست روزی چندبار به رئیس خود سر بزنید؛ روزی ده‌بار به او تلفن و عرض ارادت و خاکساری نمایید؛ به ناهار دعوتش کنید؛ اگر اهلش بود، برایش ایمیل و پیامک‌های +18 بفرستید!

اگر هم اهلش نبود، نگران نباشید! با هزینۀ خودتان وی را به مشهد بفرستید و گزارش دقیقی از همۀ احوالات پرسنل تهیه و به ایشان ارائه کنید.

با این کارها تا پیدا شدن رقیب جدی در "پاچه خواری سازمانی" شما مدیر خواهید بود.

دانشجوی همیشگی مدیریت ©

سرآغاز

سال 1384 که دانشجوی دورۀ کارشناسی رشته مدیریت بازرگانی شدم، به دنیای شیرین "وبلاگ نویسی" قدم گذاشتم و تا به امروز از این دنیا دل نکنده‌ام. زندگی شغلی پرفرازونشیبی را در حوزه‌های مختلف مدیریت طی کردم و هم‌اکنون نیز به لطف خدا در شغل و فعالیت‌های مرتبط با رشتۀ تخصصی خود مشغول هستم و فعالیت دارم.

این وبگاه را به این دلیل راه‌اندازی کردم که دیدگاه‌های متفاوتم را در حوزۀ مدیریتِ سازمان‌ها و شرکت‌های ایرانی منتشر نمایم.

سرمایۀ محتوایی این وبگاه، تجربه و مطالعات مستمری است که هر روز کامل‌تر می‌شود.

نه اعتقاد دارم که فارغ‌التحصیل رشتۀ مدیریت هستم و نه اُستاد: من دانشجوی همیشگی مدیریت هستم، چون کسب دانش پایانی ندارد.

ترجیح دادم به صورت آشکار، اسم و نامی از خودم نیاورم تا مخاطب، بیشتر به تولید دانش و محتوای تخصصی مدیریتی توجه نماید.

اینجا محل توسعۀ مهارت‌های من نیز است و در عین حال فضایی برای انتشار و ثبت آنچه که تصور می‌کنم برای علم مدیریت در کشورم مفید باشد.

اگر احساس کردید سؤال و یا پرسشی دارید، در خدمت شما هستم؛

اگر تصور فرمودید می‌توانم به شما کمکی نمایم، با من تماس بگیرید.

دانشجوی همیشگی مدیریت ©